Kunst en natuur, in een adem genoemd. Die gaan zeker samen. In dit geval onverwachts. Wodanseiken om er langs te lopen en vastgelegd in olieverf schilderijen. Natuurlijke kunst! ha lets go!
Op weg naar een heerlijke winterwandeling, georganiseerd door vriendin An Paridaen van Wandel naar jezelf.
\Met een groep van 20 mensen, gaan we op pad op onze midwinter wandeling. Nu het buiten weer naar de lente gaat, denk ik aan onze wandeling terug.
We starten van uit Wolfheze, bij het restaurant de Tijd. Nog tijd voor een kopje koffie of thee, om vervolgens om 10.45 te vertrekken. Er staat me veel natuurlijke kunst te wachten, weet ik nu. Ik houd wel van verrassingen, dus ik ben helemaal blij.
De wandeling is 12 km, dus voor mij niet lang. Deze keer heb ik me eigenlijk alleen maar gefocused op de begintijd, en de rest heb ik op me af laten komen. Ik weet namelijk dat An altijd alles goed geregeld heeft, en ik me nergens zorgen over hoef te maken.
We wandelen stukken in stilte lekker achter elkaar, met zoveel ruimte er tussen dat ik toch nog het idee heb dat ik mijn eigen ruimte heb, en tempo kan bepalen. Ik kruip tijdens de wandeling steeds verder naar achteren, als ik anderen voorbij laat gaan. Ik zie zoveel mooie dingen, dat ik daar een moment voor neem. Ik neem je hieronder mee.
Wel eens gehoord van de Wodanseiken? Voor mij was het nieuw. En dat was nog niet alles. Hier ontmoet kunst en natuur elkaar, al een hele tijd geleden.
Ik neem je even mee terug in de geschiedenis.
Natuur
De wodanseiken zijn 400/450 jaar oud en worden gekenmerkt doordat ze gegroeid zijn in het open veld. Dat wil zeggen een boom die in het bos staat, die groeit recht omhoog, want daar is het licht. Maar als er niet veel andere bomen er om heen staan, dan gaan de takken al vrij snel alle kanten op. De grote vertakkingen beginnen al vrij laag bij de grond. De grillig gevormde bomen worden tegenwoordig omgeven door een gemengd bos, maar eeuwenlang stonden ze in een open heidelandschap langs de beek. Dat verklaart waarom ze relatief klein gebleven zijn.
Natuurlijke kunst
De naam Wodanseiken werd rond 1850 bedacht door de landschapschilders Johannes Warnardus Bilders en Gerard Bilders, vader en zoon. Zij waren de promotors van de ‘Oosterbeekse School’ . Ze waren veel in het veld te vinden, aangezien de verf toen al in tubes zat. Hendrik Willem Mesdag en Willem Maris maakten er onder meer deel van uit. Groepjes kunstenaars hielden volgens de overlevering ook nachtelijke bijeenkomsten onder de oude eiken. Een zeer romantische schildering van de eiken dateert uit 1849 en is van de hand van de Arnhemse schrijver en schilder J.J. Cremer.
De wandeling gaat verder…….
Sprengebeek. Deze vind je op de Veluwe, dit is een gegraven beek. Ze graafde toen op een plek tot het grondwater, en dan leiden ze dat grondwater naar de rand van de Veluwe, waar dan een water molen stond of een papierfabriek. Al die industrietjes die draaiden op het water. Mooi dit stuk lopen we in stilte. Het is inderdaad een soort kronkelpad wat opduikt. Natuurlijke kunst, om precies de goede plekken te vinden voor het graven naar water, en het landschap zo mooi in tact te laten, en toch nog water vervoeren naar watermolens e.d. Knap hoor.
Eigenlijk hebben we, als je een rechte lijn zou trekken, maar een klein stuk afgelegd. Gelukkig zag ik op een gps van een van de wandelaars, de echte route. Gekronkeld door de Veluwe heen, komen we bij het Bilderberg hotel aan, voor een lekkere snack. Ik kies soep. Een gezellige wandeling An, volgend jaar ben ik er weer bij.
Tot de volgende keer.
Ik moest nog even kijken of ik eronder door kon.
Dan toch ook nog even wat geschiedenis erbij als afsluiting.
Dit is de grootste duiker onder de spoorlijn door Utrecht Arnhem. Oorspronkelijk bedoeld voor de afvoer van hemelwater.
Bewoners uit de omgeving schuilden er in september 1944 voor het oorlogsgeweld. Op 19 september werd deze tunnel gebruikt door Britse en Poolse troepen.