Schilderij naar Berlijn.
Ik heb een schilderij af, ik ben blij.
En ik moet er afscheid van gaan nemen, ik ga het zeker missen in mijn eigen atelier. Wat nou bijzonder is, is dat ik het mee neem naar Berlijn, want het schilderij gaat naar Berlijn. De reis er naar toe is al heel leuk. Ik heb een kunstwerk bij me, met een koffer met een afbeelding van Rembrandt erop, grappige toeval eigenlijk. Kunst met kunst op reis.
Aankomst
Aangekomen in Berlijn, een spannend moment. Wat vinden Tomoko en Volker ervan?
Als ik opgehaald wordt van de S-bahn zie ik de verbaasde reactie van Volker, als hij ziet hoe groot het schilderij is. Thuis is het wachten totdat iedereen er is. Voordat het uitgepakt kan worden, wordt er door de kinderen van alles geraden wat er in zou kunnen zitten, dus die voorpret wis al heel erg leuk. Een platte olifant, een huis etc.
De grote onthulling
Het moment is daar. Ik ga meteen zien, hoe de reacties zijn van Volker Tomoko, Sara en Uta. Dat vindt ik wel heel bijzonder.
Het schilderij leg ik op de tafel zodat iedereen het goed kon zien, en erom heen kan staan. Volker en Tomoko openen voorzichtig de verpakking, samen met Sara en Uta. Heel voorzichtig met een schaar en mes. Iedereen zit er om heen. Dan gaat het karton eraf, en iedereen ziet het schilderij voor het eerst in het echt. De ouders hebben het al wel op foto’s gezien, maar nu in het echt, in hun eigen omgeving, op ware grootte. Dat is een bijzonder mooi moment, voor allemaal.
Hun eerste reactie is:
“ Ohoh! Waauw! Mooi!”
Sara: “Ik wist dat het een schilderij was.”
Uta vindt het zo mooi, dat ze er meteen een tekening van heeft gemaakt, ontroerend en zo lief!
Tomoko: “ I like it very much. The children will grow up, and it will always be a special memory. When I look at the painting, I am melancholic, and a little bit sad too, because time is going so fast, and the children grew up already. I also sense a feeling of missing you, and missing Holland.”
Het schilderij
Ik heb een schilderij gemaakt van de twee dochters van Volker en Tomoko, lopend in de wei. Ze zien er prachtig uit, en hebben jurkjes aan, voor een communiefeest. Het schilderij heb ik geschilderd naar aanleiding van een foto. Die foto sprak me meteen aan. Het schilderen van stoffen op deze manier vond ik een echte leuke uitdaging. Ik heb verfijnt en grover gewerkt. Dat is wat ik graag in een schilderij wil toepassen, en dat is hier gelukt. De verfijnde en de impressionistische kunstenaar in mij heb ik kunnen combineren hier. Heerlijk, vervuld. Ik ben er trots op. De gezichten heb ik bewust vaag gelaten, om iets te raden te laten.
Ik kan het niet altijd wegbrengen en in overleg verzend ik het of mensen komen het halen. Maar dit was super.
Met een schilderij afgeleverd heb ik weer ruimte.
Zet de tijd even stil
Heb je zo’n bijzondere herinnering, of een moment dat je wilt vieren, dat je wilt vasthouden? Neem dan contact op voor een afspraak.